Jacques R. Gesret : de segmental mens

De segmentale mens

Te midden van alle gewervelden, hebben wij in een specifiek embryonaal stadium, mesodermische formaties die elkaar opvolgen en die we metameren noemen of primordiale segmenten. Zij worden beschouwd als zijnde een fylogenetische representatie van de ongewervelde lichaamsstructuur, en meer specifiek de geringde. 

De segmentatie van het  embryo gaat terug naar de eerste fases van zijn ontwikkeling. Rond de 15e dag (ong. 2mm) verschijnen de eerste metameren (die de nekwervels zullen worden) en rond de 25e dag (ong. 5mm) zullen er 35 in totaal zijn.

Vanaf dit eerste stadium zullen cellen zich afzonderen van de neurale boog om twee parallelle strengen te vormen.

Eén zal het ontstaan betekenen van de préviscerale plexus of ganglia, de andere aan de laterocervicale keten van de spinale ganglia. Rond het einde van de derde maand is de segmentatie van de ganglionnaire massa over, strikt beantwoordend aan de wortelparen vanwaar zij afkomstig zijn. Deze "rozenkrans-achtige" structuur zal veranderen, in sommige plaatsen, in een "dopje" en verder integrerend in een paar "bonen" om alzo de massa van de stellaire, thoracale en lumbale ganglia te vormen.

Het sympathisch systeem is het basis element van het nerveus systeem

• Het is de oudste in de ontogenetische volgorde, alsook in de fylogenetische  volgorde; zijn startsysteem is voorgaand op het cerebrospinaal systeem: de viscerale plexus gaat de hersenen vooraf (Guy Lazorthes).

Het spinale ganglion

Het sympathisch systeem, meer specifiek het laterovertebraal ganglion, speelt een belangrijke rol:

• Het maakt de perifere projectie van een autonome impuls mogelijk, maar het blijft onder invloed van de voorste hypothalamische functie.

Het biedt iets dat van groot belang is. Dankzij dit zijn we nu in staat om kort de volgende drie neurologische entiteiten te definiëren:

• het myotoom, beheerst door het somatisch motor neuron
• het viscerotoom, behheerst door het auntonoom motor neuron 
• het dermatoom, beheerst door de juxtapositie van de exteroceptieve protoneuronen en de perifere deutoneuronen.   

Deze drie hangen af van hetzelfde ruggemergsegment: het myelomeer

Gemetameriseerde segmentatie

Het is duidelijk dat er interacties bestaan tussen huid, viscera en spieren binnen één en hetzelfde metameer segment.

Sommige mensen tekenen verzet aan tegen het feit dat gemetameriseerde segmentatie extreem vaag is omdat segmenten elkaar overlappen zoals dakpannen. Daarom is het moeilijk om zulke sector toe te voegen aan een bepaald metameer.  

Over deze kwesties schrijft Guy Lazorthes:

• De radiculaire topografie van een deficiëntie (Scherrington, Forster) liet toe om licht te schijnen op de area die geïnnerveerd wordt door het rechtstreekse worteldeel. Het bovenste en onderste worteldeel heeft ook het maximum gebied in het licht gesteld, maar de radiculaire topografie is méér geldig. 

Voor zover de gemetameriseerde gebieden van belang zijn, kunnne we de verschillen bekijken op volgende diagrammen.

Guy Lazorthes

Guy Lazorthes

W. Kahle

Voor mezelf refereer ik naar het diagram uitgewerkt door W. KAHLE, uitgaande van hyperaesthetische deficiënties veroorzaakt door een gehernieerde discus. (Anatomie du système nerveux, éditions Flammarion, Paris)

Afwijkingen van de epicritische cutane reflex

Gebruik makende van de "vederbloem" (een traditionel Chinees hulpstuk er uitziende als een klein flexibel hamertje waarvan de kop zeven fijne naaldjes bevat) merkte ik dat dit acupunctuurinstrument een vasodilatatie reactie teweegbracht in de huidgebieden waar de patiënt een prikkelende sensatie had (normale gebieden) en een gebrek aan erythemateuse reactie (soms zelfs een vasoconstrictie) in de gebieden waarin de patiënt een brandendesensatie voelde (abnormale gebieden). 

Daarom heb ik deze observaties als volgt genoemd: "afwijkingen van de epicritische cutane reflex".

Het gebruik van dit instrumentje bevestigt de organisatie van de gemetameriseerde segmenten S1,S2 en S3, verschijnend onder de vorm van witte banden (in geval van paralyse van de onderste ledematen), overeenkomstig met het diagram gebruikt door W. Kahle. 

Spinale ganglia

Het overlappen van een gemetameriseerde zone met de daaropvolgende en de vorige is logisch. In feite, indien het wezen, dat samengsteld is uit ringen wil bewegen, dan moet het controle en synchronisatie van de contracties hebben, tesamen met verschuiving van één van de segmenten ten opzichte van de anderen.

De spinale ganglia zouden daardoor kunnen optreden als "gemetameriseerde mini hersentjes" aan elkaar gelinkt omwille van de synchronisatie,  zonder het centraal systeem te belasten met een hoop details: ze zijn in staat om zichzelf te beredderen.

Het zijn echte mini hersenen omdat zij "intermediërende neuronen" bevatten dewelke de informatie tussen medullaire neuronen en cutane, musculaire en viscerale endings managen en moduleren.

Beslissingen zijn daarvoor gemaakt op dit medullo ganglionnair niveau dewelke fouten kunnen inleiden: geprojecteerde informatie, bewust of onbewust (infarct pijn, cutane projectie van een viserale informatie; cutane, viscerale of musculaire projectie van een articulaire informatie). Deze foutieve interpretaties leiden naar reacties in het centrale systeem, waarbij defensieve mechanismen pathologieën veroorzaken die geworteld zitten in deze logica.

Laat ons eens luisteren naar Guy Lazorthes :

• De aanval van een inwendig orgaan kan gemanifesteerd worden als een toegevoegde pijn die geprojecteerd wordt naar de parietale cutane regio, dermatoom genoemd, corresponderend met het medullair segment of myelomeer naarwaar de sensore wegen van het orgaan leiden.

"Geprojecteerde" pijn

De meest bekende illustratie is het punt van Mac Burney, dewelke een projectie is van een ontstoken appendix. Dit pijnlijk punt is gesitueerd thv. het bovenste 2/3 deel  van een lijn tussen de navel en de SIAS rechts; het komt overeen met een anterieur perforerende tak van de 12e n. intercostalis.

Dit is een algemeen verspreide definitie, maar er blijven vragen omtrent dit punt. Tijdens mijn research heb ik duidelijk gemaakt dat dit punt niet het enige was dat telde als geprojecteerde viscerale pathologie, er zijn er nog vele andere.

Het punt zelf is onberekenbaar omdat het nog steeds present is nadat de appendix werd verwijderd . Een pijnlijk punt, identiek in zijn localisatie, kan ook gemanifesteert zijn aan de tegenovergestelde zijde van Mac Burney, en zelfs tegelijk ermee bestaan. 

Wat bedoelen ze hiermee ?

Exrvaring demonstreert dat ze corresponderen met een lijden in het articulair niveau D12/L1. Het bewijs kan gevonden worden in het feit dat wegnemen van de articulaire restrictie de pijnplots doet verdwijnen.

Er rijzen dan ook andere vragen:

• is het punt van Mac Burney een cutane projectie die aangeeft dat er een appendicitis aanwezig is, of is het een projectie van een articulaire nociceptieve informatie ? 
• zou deze nociceptieve informatie geregistreerd kunnen zijn in het centraal systeem als komende van de appendix ?
• zou deze geprojecteerde informatie een defensieve inflammatoire reactie kunnen uitlokken op het niveau van de appendix ?

Deze hypothese kan verklaren waarom de appendix soms een normale conditie vertoont tijdens chirurgische exploratie, waarbij de klinische tekens waarop de diagnose is gebaseerd aanwezig waren: nausea, Mac Burney, en de Bombery test (zoals een bevriend chirurg mij vertelde).

We zouden deze vragen kunnen beantwoorden door na te gaan of er een blokkage aanwezig is op niveau D12/L1 bij een patiënt die alle tekens van een appendicitis vertoont. Vervolgens zou men dan de blokkage moeten oplossen en de verandering in inflammatie en symptomen moeten observeren.  

Andere reflex punten

Deze redenering liet mij toe om andere reflex punten te ontdekken die andere viscerale pathologieën verklaren, nauw gerelateerd aan schadelijke articulaire informatie.

Deze reflexpunten zijn reeds aanwezig voor het uitbreken van de symptomen geassocieerd met de pathologie. Aldus moet elke therapeut in staat zijn van een diagnose te stellen of te bevestigen.

De pijnljke reflexpunten zijn aanwezig in:

• het 1e thoracale metameer (MT voor alle pathologieën geassocieerd met het immuunsysteem)
• het 2de MT voor longproblemen, met hypersecretie van de neus of de ogen
• het 3de MT voor longproblemen met hypersecretie
• het 4de MT voor cardiale of pulmonaire problemen  
• het 5de en 6de MT voor maagproblemen, en specifiek angst
• het 8e en 9de MT: leverpathologieën, galblaas (aan de rechter kant), en pancreas (aan de linker kant) 
• unie van het 12e MT en 1e MT: ovariële problemen 

We moeten in overweging nemen dat de combinatie van sommige specifieke punten systematisch aanwezig zijn in sommige specifieke vomen van pathologieën. Bijvoorbeeld, neus- en oogallergieën bij de combinatie van 1MT en 2 MT en sommige astmas. De astmatische vormen van bronchitis bij de combinatie van 1MT en 3 MT. Eczema vormt als hoofdcombinatie 1MT en 8 MT rechts (lever) waarbij psoriasis correspondeert met de combinatie van 1MT en 8 MT links (pancreas).

De metamere localisatie van cutane pathologieën is steeds geassocieerd met vertebrale niveaus die de oorzaak zijn van nociceptieve articulaire informatie geprojecteerd naar deze gebieden.

Gerelateerd aan deze materie, verklaar ik:
De kern oorsprong van een patologische reactie in een specifiek gebied, kan maar één oorzaak hebben: de specifieke manier van linking tussen dit gebied en het centraal systeem.

Noot:
Diabetici vertonen steeds een 8 MT punt links wat extreem pijnljk is waarbij regelmatig varicosen in dit gebied te vinden zijn. 

Een andere noot:
Deze verschillende pijnpunten verdwijnen binnen enkele dagen of weken, volgend op het opheffen van de articulaire restricties van de corresponderende niveau's. Ook de symptomen van de geassocieerde pathologie zullen verdwijnen indien voornoemde niet degeneratief en/of irreversibel is.

Viscerale problemen = gedrags problemen

Ik ontdekte ook punten die suggereerden naar een systematische connectie tussen viscerale problematiek en  gedragsproblemen. Deze observaties lieten mij toe een theorie op te bouwen: neuro-immuno-psychologie, tegengesteld verlopend aan de hedendaagse trend van psycho-neuro-immunologie (of dermatologie). Eens te meer verklaar ik: de oorspronkelijke wortel van een pathologische reactie, in een bepaald stadium, kan enkel maar één oorzaak hebben: de specifieke weg waarmee dit gebied is gelinkt aan het centraal systeem.

Huidbeschadigingen (bv. eczema) kunnen niet bestaan in gemetameriseerde gebieden zonder een oorzaak, verschijnend tussen dit gebied en het centraal systeem. Een psychische moeilijkheid kan bestaan nadien, maar het kan nooit beschouwd worden als zijnde de oorzaak van de pathologie.

Wilhem Reich moet een visioen gehad hebben toen hij schreef:

• Wij beletten de vrije circulatie van onze energie door gans ons lichaam door het creëren van musculaire "schelpen", rigiede of dode gebieden, ons als ringen omcirkelend, op verschillende niveau's van het lichaam. Om ons te beschermen tegen droefheid alsook tegen plezier, van alle gevoelens, blokkeren we de circulatie van energie.(L'analyse caractérielle, éditions Payot, 1971)

Indien ik genoeg tijd krijg  (15 of 16 uur werk per dag)
Zal ik pagina's aan mijn site toevoegen om meer uitleg te geven over de oorzaak van gedragsproblemen.

Ik heb gedurende 6 jaar aan dit onderwerp gewerkt in nauwe samenwerking met psychiaters, met besluitende resultaten.

Om mijn research te bespreken heb ik getracht van in contact te komen met organisaties die de theorie van psycho-neuro-immunologie ontwikkelen. Omdat ik géén lid ben van hun wetenschappelijke commissie (eens te meer !) waren zij niet geïnteresseerd om in te gaan op mijn voorstellen. 

De toekomst zal de accuuraatheid van mijn bevindingen bevestigen: de wetenschappelijke gemeenschap zal het exact mechanisme ontdekken, maar ze zullen dit niet kunnen publiceren zonder hun waardigheid te verliezen omdat mijn publicaties, boeken en copyrights er als eerste waren.

Ik heb nooit geld gevraagd aan eender wie om de resultaten van mijn research te presenteren. Ik wil ze eenvoudig presenteren aan een medisch wetenschappelijke commissie (bij voorkeur in mijn eigen land) maar schijnbaar is er niemand die ze wil.